Wprowadzenie:
Jakość życia uwarunkowana stanem zdrowia określa samoocenę pacjenta dotyczącą wpływu choroby i stosowanego leczenia na jego funkcjonowanie w zakresie fizycznym, psychicznym i społecznym. Bezzębie jest „chorobą”, która w znacznym stopniu zaburza prawidłowe funkcjonowanie organizmu oraz niekorzystnie wpływa na sferę psychiczną pacjenta.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena wpływu konstrukcji protez wykonanych według dwóch różnych metod postępowania kliniczno- laboratoryjnego na jakość życia pacjentów bezzębnych.

Materiał i metody:
Materiał badań stanowiła grupa 60 pacjentów bezzębnych (58 do 68 lat) obojga płci, użytkujących protezy całkowite. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy: Grupa I (30 pacjentów) u których zastosowano protezy całkowite wykonane według metody biofunkcjonalnej. Grupa II (30 pacjentów) u których zastosowano protezy wykonane według metody kalotowej w modyfikacji krakowskiej. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie podmiotowe, przedmiotowe i kliniczną ocenę dotąd użytkowanych uzupełnień protetycznych. W celu subiektywnej oceny jakości życia związanego ze zdrowiem jamy ustnej zastosowano kwestionariusz General Oral Health Assessment Index (GOHAI). Badanie z zastosowaniem kwestionariusza przeprowadzono u pacjentów obu grup przed i po zastosowanym leczeniu. Uzyskane wyniki zostały poddane analizie statystycznej .

Wyniki:
Lepszy komfort użytkowania protez zgłaszali pacjenci użytkujący protezy wykonane według systemu BPS.

Wnioski:
Poprawa jakości życia pacjentów korzystających z protez całkowitych związana jest z konstrukcją protez, która wpływa na polepszenie wydolności żucia oraz wyglądu estetycznego. Jakość życia pacjentów użytkujących protezy całkowite jest istotnie statystycznie lepsza po zastosowaniu protez wykonanych według systemu biofunkcjonalnego.