Rehabilitacja narządu żucia poprzez zaopatrzenie pacjentów uzupełnieniami protetycznymi jest jednym z priorytetów w praktyce stomatologicznej. Wobec coraz większej powszechności i rozwoju koncepcji implanto-protetycznych gabinety stomatologiczne proponują pacjentom bezzębnym rozwiązania alternatywne do klasycznych protez osiadających. Jednak w przypadkach występowania przeciwskazań natury medycznej lub ekonomicznej, zaopatrzenie pacjenta w konwencjonalne protezy całkowite osiadające jest wciąż złotym standardem. Celem pracy była analiza piśmiennictwa dotycząca różnych metod wykonawstwa protez całkowitych oraz ich porównania. Uwzględniono metodę wrocławską, konwencjonalną, metodę biofunkcjonalną oraz technologie cyfrowe. Przeprowadzono analizę artykułów wyszukanych z bazy PubMed: między 2012 – 2022r. Wpisywano słowa kluczowe: „protezy całkowite”, „metoda wrocławska”, „technologia CAD/CAM w wykonawstwie protez”, oraz „metoda BPS”. Stwierdzono, że wybór najlepszej metody wykonania protez całkowitych dla każdego pacjenta jest złożony i uzależniony zarówno od aspektów morfologicznych, jak i psychologicznych pacjenta. Nie każdy bowiem pacjent z warunkami do ekstensywnej protezy będzie w stanie zaadaptować się do poszerzonej płyty protezy wykonanej metodą wrocławską. W przypadku pacjentów w zaawansowanym wieku, z problemami w dostępie do gabinetu stomatologicznego, metodą z wyboru może okazać się metoda konwencjonalna lub metoda cyfrowego wycisku dzięki skróconej liczbie wizyt w porównaniu do metody wrocławskiej. Z kolei oceniając parametry estetyczno-wytrzymałościowe, BPS wyróżnia się zautomatyzowanym protokołem w postępowaniu kliniczno-laboratoryjnym, ograniczając błędy ludzkie. Dzięki technologiom CAD/CAM, protezy wytwarzane tymi technikami dorównują lub nawet przewyższą klasyczne metody, pod kątem parametrów funkcjonalnych, jak i estetycznych i prawdopodobnie będą wkrótce je zastępować. Czynnikiem, który istotnie ogranicza możliwości obecnych skanerów jest brak możliwości rejestracji podatności błony śluzowej – stanowi to jeden z kluczowych elementów, ograniczający tę technologię.