Bruksizm to powtarzająca się aktywność mięśni żucia charakteryzująca się zaciskaniem i zgrzytaniem zębami i/lub usztywnianiem lub wysuwaniem żuchwy. Może występować podczas snu lub czuwania, reprezentując odrębną etiologię tego zjawiska. Zaburzenia w układach serotoniny i dopaminy są powiązane z rozwojem bruksizmu, co podkreśla ich potencjalną rolę w jego występowaniu. Raportowany jest związek występowania tego zjawiska z przewlekłym zapaleniem, stresem oksydacyjnym, zmianami sercowo-naczyniowymi. Wykazano współwystępowanie bruksizmu z obturacyjnym bezdechem w czasie snu. Bruksizm może być wynikiem obecności niektórych chorób, stosowanych leków, używek lub stresu, zarówno psychoemocjonalnego i stresu, wynikającego z działania czynników szkodliwych dla organizmu, pobudzających działanie współczulnego układu nerwowego. Na podstawie dostępnego piśmiennictwa nie można w sposób naukowo jednoznaczny określić etiologię i patofizjologię tego zjawiska ze względu na brak prac randomizowanych, standaryzowanych parametrów oceny bruksizmu, czy kryteriów wielkości oraz oceny badanych populacji. Wprowadzanie kryteriów diagnostycznych i gradacji w rozpoznaniu bruksizmu, prace nad patofizjologią tego zjawiska, ocena chorób oraz schorzeń współwystępujących na pewno przyczynią się do tworzenia wartościowych badań, których wyniki będą miały zastosowane w codziennej pracy klinicznej.