Wprowadzenie:
Łączniki implantologiczne odgrywają ważną rolę w osiągnięciu sukcesu w leczeniu implantoprotetycznym. Zapobieganie niepowodzeniom zależeć może także od spasowania elementów łączących. Wskazuje się na korelację pomiędzy przestrzenią powstałą pomiędzy platformą implantu i łącznikiem a kolonizacją bakteryjną i następowym powstawaniem periimplantitis.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena porównawcza szczelności brzeżnej elementów antyrotacyjnych w układzie implant - łącznik hybrydowy oraz implant - łącznik całoceramiczny

Materiał i metody:
Materiał do badań szczelności brzeżnej elementów antyrotacyjnych stanowiły dwie grupy łączników implantologicznych. Były to łączniki indywidualne hybrydowe, metalowo-ceramiczne oraz łączniki indywidualne całoceramiczne. Łączniki hybrydowe metalowo-ceramiczne wykonano z wykorzystaniem tytanowej bazy metalowej firmy Swiss-Medent (Szwajcaria), część ceramiczną wyfrezowano z ceramiki Robocam (Polska), z której wykonano także łączniki całoceramiczne. Do oceny szczelności brzeżnej wykorzystano badanie w mikroskopie skaningowym (SEM). Badanie obejmowało analizę powierzchni połączenia platformy implantu Nobel Biocare Replace (Sweden) z łącznikiem hybrydowym i ceramicznym. Analizę przeprowadzono w trzech punktach pomiarowych dotyczących wymiaru szczeliny połączenia.

Wyniki:
Dla łącznika hybrydowego średnia szerokość połączenia wynosiła 15,637 µm, (min 10,12 µm, max 21,68 µm) (Δ = 11,56 µm). Dla łącznika całoceramicznego średnia szerokość połączenia wynosiła 19,242 µm, (min 10,39 µm, max 34,41µm (Δ = 24,02 µm).

Wnioski:
Stwierdzono istotne statystycznie różnice w szerokości szczeliny pomiędzy platformą implantu a łącznikiem. Łącznik hybrydowy wykazał znacząco lepsze spasowanie na granicy połączenia w porównaniu z łącznikiem całoceramicznym.