Wprowadzenie:
Mnogość rozwiązań związanych zarówno z geometrią połączenia wszczep-łącznik, a także samego implantu i jego platformy dyktuje konieczność prowadzenia badań oceniających stopień dopasowania w układzie implant-łącznik, w celu ułatwienia właściwego wyboru.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena stopnia dopasowania elementów antyrotacyjnych w układzie implant-łącznik hybrydowy oraz implan-łącznik całoceramiczny.

Materiał i metody:
Do oceny stopnia dopasowania elementów antyrotacyjnych przygotowano 10 łączników indywidualnych metalowo-ceramicznych oraz 10 łączników całoceramicznych. Łączniki osadzono w implantach Replace Select Tapered Rp o średnicy 4,3 mm (Nobel Biocare, Szwecja). Badaniom w mikroskopie skaningowym (SEM) poddano układ implant– łącznik hybrydowy oraz implant– łącznik ceramiczny. Analizowano wymiary gniazda implantu i elementu stabilizującego łącznika implantologicznego na podstawie pomiarów średnicy wewnętrznej gniazda implantu (tuba), średnicy zewnętrznej elementu stabilizującego (tuba), oraz wymiarów liniowych elementów antyrotacyjnych: szerokość (D) i wysokość (H).

Wyniki:
Wykazano różnice w wartościach średnic elementu stabilizującego pomiędzy badanymi łącznikami a wpustem implantu. Otrzymane wyniki wskazują na nieznacznie lepsze dopasowanie łącznika całoceramicznego, ale nie były to różnice istotne statystycznie.

Wnioski:
Ocena stopnia dopasowania elementów antyrotacyjnych w układzie implant – łącznik hybrydowy oraz implant – łącznik całoceramiczny wskazuje na równorzędną przydatność proponowanych rozwiązań w warunkach klinicznych.