Wstęp:
Pacjenci po zakończonej terapii chirurgiczno-onkologicznej z powodu nowotworów środkowego piętra twarzy wymagają zespołowej opieki pooperacyjnej w celu przywrócenia prawidłowych funkcji żucia, połykania, mowy. Zniszczona naturalna bariera pomiędzy jamą ustną i nosową powoduje przechodzenie powietrza między tymi przestrzeniami. Efektem tego jest pogorszenie artykulacji jak i zrozumienia mowy. Celem leczenia protetycznego jest odtworzenie ciągłości brakujących struktur protezą zaopatrzoną w obturator. Jego szczelność wpływa na poprawę mowy i połykania, a co za tym idzie, polepsza jakość życia. Uzupełnienie terapii protetycznej opieką logopedyczną zapewnia pacjentom łatwiejszą adaptację do nowych warunków artykulacyjnych.

Cel pracy:
Ocena mowy u pacjenta po częściowej resekcji szczęki zaopatrzonego poresekcyjną protezą całkowitą z obturatorem.

Metody:
Ocena mowy została przeprowadzona przez logopedę na podstawie Kwestonariusza diagnostycznego zaburzeń mowy ze szczególnym uwzględnieniem afazji i dyzartrii. Badanie zostało przeprowadzone przed i po leczeniu protetycznym.

Opis przypadku:
W pracy przedstawiono przypadek kliniczny pacjenta kilka lat po resekcji szczęki w odcinku przednim. Poza tym stwierdzono bezzębie w szczęce i żuchwie. Pacjent został zaopatrzony protezą poresekcyjną późną szczęki z obturatorem oraz protezą całkowitą dolną.

Wnioski:
Zastosowanie protezy z obturatorem zdecydowanie poprawiło jakość wymowy pacjenta. Obraz patologii mowy określono jako dyslalię onkogenną pooperacyjną. Pacjentowi zalecono terapię logopedyczną.