Niektóre materiały protetyczne i stomatologiczne wykonane ze stopów metali, m.in. protezy zębowe, korony, mosty, aparaty ortodontyczne oraz implanty, a także złamane narzędzia endodontyczne obecne w jamie ustnej pacjenta, stanowią bezwzględne lub względne przeciwwskazania do przeprowadzenia badań radiologicznych (rezonansu magnetycznego i rentgenodiagnostyki, w tym tomografii komputerowej). Celem pracy jest przedstawienie uzupełnień protetycznych, które podczas diagnostyki obrazowej mogą powodować artefakty, uszkadzać protezy lub stanowić zagrożenie dla zdrowia pacjenta, oraz omówienie bezpiecznych rozwiązań. Ferromagnetyki, np. nikiel, kobalt i chrom, często powodują pojawienie się na obrazie błysków i zacienień, a ponadto są podatne na uszkodzenia, odkształcenia lub translokację. Uzupełnienia protetyczne wykonane z bioceramiki, tytanu, cyrkonu, złota, aluminium oraz polimerów są uważane za bezpieczne w diagnostyce radiologicznej. Licowanie podbudowy metalowej porcelaną pozwala na uzyskanie biozgodnych i trwałych materiałów protetycznych, które nie zakłócają obrazowania. Lekarze dentyści, świadomi utrudnień w diagnostyce radiologicznej spowodowanych obecnością uzupełnień protetycznych, mogą zwiększyć bezpieczeństwo pacjenta, a także ograniczyć artefakty obrazowania, poprawiając tym samym rzetelność diagnostyczną.