Celem pracy było przedstawienie leczenia protetycznego pacjenta z zaburzeniami czynnościowymi układu ruchowego narządu żucia i bocznym czynnościowym przesunięciem żuchwy. Pacjenta poddano wstępnej diagnostyce, wykonano badania podmiotowe i przedmiotowe, zdjęcia pantomograficzne i CBCT stawów skroniowo-żuchwowych. Tomografia stożkowa o zmiennym polu obrazowania (CBCT) umożliwiła ustalenie położenia głów żuchwy w stawie skroniowo-żuchwowym (Temporomandibular Joint – TMJ). Pacjenta poddano fizjoterapii. Zastosowano deprogramację z wykorzystaniem szyny NTI, która stosowana była przez 1,5 miesiąca 3 razy dziennie po 1,5 godziny w pozycji naturalnej. Wykonano sanację jamy ustnej. Wszczepiono implanty. Przeprowadzono deprogramację z użyciem deprogramatora Sliding Guide. Następnie modele zamontowano w artykulatorze w pozycji okluzji centralnej i wykonano wax-up. Na jego podstawie wykonano mock-up. Tymczasowe uzupełnienia były użytkowane przez pacjenta przez 6 miesięcy. Po tym czasie wykonano i zacementowano prace docelowe: licówki, nakłady, mosty i korony na implantach. Dzięki deprogramacji i ustaleniu okluzji centralnej można uzyskać stabilne zwarcie. Dziewięcioletnie obserwacje dowodzą, że zastosowane docelowe uzupełnienia protetyczne nie uległy uszkodzeniu.