Ze stosowaniem grafenu wiąże się obecnie duże nadzieje w kontekście wzrostu jakości materiałów stomatologicznych, zwłaszcza zwiększenia ich wytrzymałości i trwałości, a także nadania nanokompozytom właściwości przeciwdrobnoustrojowych. Ponadto, badania sugerują, że grafen poprawia biokompatybilność i parametry mechaniczne wypełnień stomatologicznych. Najszerzej wykorzystuje się pochodne grafenu – jego tlenek (GO) i zredukowany tlenek. Niniejszy przegląd literatury przedstawia obecny stan wiedzy na temat stosowania materiałów opartych na grafenie (GBMs) w stomatologii, a w szczególności w protetyce stomatologicznej. Skupiono się na działaniu przeciwbakteryjnym GBMs wobec typowych patogenów jamy ustnej, wynikającym ze specyficznych właściwości fizycznych i chemicznych, oraz opisano wpływ pokrycia implantów tytanowych za pomocą GO na proliferację komórek oraz ekspresję białek związanych z osteogenezą. Ponieważ ze względu na małe rozmiary cząsteczek grafen może przenikać do krwioobiegu i akumulować się w tkankach, powodując uszkodzenia DNA, niezbędne jest ustalenie jego profilu bezpieczeństwa w praktyce klinicznej. Warto podkreślić, że konieczny jest dalszy rozwój technologii w celu pełniejszego wykorzystania potencjału grafenu.