Cementy dentystyczne stosowane w protetyce stomatologicznej służą do czasowego lub stałego osadzania uzupełnień protetycznych. Powinny charakteryzować się określonymi właściwościami fizycznymi, chemicznymi, adhezyjnymi i biologicznymi, m.in. niezmiennością kształtu, antyseptycznością, odpowiednią strukturą i grubością warstwy, odpornością na działanie czynników środowiska jamy ustnej, a także biokompatybilnością. Zastosowanie innowacyjnych technologii i materiałów w procesie produkcji prowadzi do poprawy jakości cementów, co znacznie ułatwia wykonywanie prac protetycznych. Wyróżnia się dwie główne grupy cementów: na bazie wody (cynkowo-fosforanowe, cynkowo- polikarboksylowe oraz glasjonomerowe) oraz na bazie żywicy. Obecnie dużym zaiteresowaniem cieszą się także nowoczesne cementy bioaktywne, wspomagające regenerację tkanek, oraz modyfikowane nanosrebrem, wykazujące, działanie przeciwdrobnoustrojowe, zmniejszające ryzyko rozwoju próchnicy. Wybór odpowiedniego cementu dentystycznego nie jest jednak prosty ze względu na rosnącą liczbę dostępnych materiałów i zależy od parametrów cementu, rodzaju uzupełnienia protetycznego oraz stanu tkanek przyzębia pacjenta. Celem artykułu jest przedstawienie rodzajów i właściwości cementów stosowanych do osadzania stałych uzupełnień protetycznych. Omówione zagadnienia ułatwią specjaliście dobranie cementu odpowiedniego do konkretnego przypadku klinicznego, co skróci okres rehabilitacji oraz zwiększy komfort i zadowolenie pacjenta.