PRACA POGLĄDOWA
Diagnostyka raka płaskonabłonkowego jamy ustnej w praktyce klinicznej
Więcej
Ukryj
1
Department of Oral Surgery, Medical University of Gdańsk, Gdańsk, Poland, Polska
2
Student Scientific Circle of Oral Surgery, Medical University of Gdańsk
3
Individual Medical Practice Łukasz Adamski, Gdańsk
Data nadesłania: 28-01-2025
Data ostatniej rewizji: 19-02-2025
Data akceptacji: 08-06-2025
Data publikacji: 15-06-2025
Autor do korespondencji
Paulina Adamska
Department of Oral Surgery, Medical University of Gdańsk, Gdańsk, Poland, Polska
Prosthodontics 2025;75(2):150-158
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Nowotwory jamy ustnej i gardła są szóstymi
najczęściej występującymi nowotworami złośliwymi
na świecie. Wyróżnia się wiele rodzajów
zmian złośliwych w zależności od tkanki, z której
się wywodzą, jednak najczęściej spotykanym typem
jest rak płaskonabłonkowy jamy ustnej (ang.
oral squamous cell carcinoma, OSCC). Pierwsze
symptomy są niespecyficzne, ponieważ zmiany
są niebolesne. Ponad połowa przypadków raka
jamy ustnej jest diagnozowana w zaawansowanym
stadium (stadium III i IV), gdy pojawiają się
wyraźne objawy, takie jak ból, krwawienie, guz
w jamie ustnej lub na szyi. W tym momencie rokowanie
pacjenta drastycznie się pogarsza. Jest
to problem o skali globalnej, dlatego wprowadzane
są nowe metody diagnostyczne. Standardem
pozostają biopsja i badanie histopatologiczne,
które zapewniają najwyższą precyzję. Kluczową
rolę w wyborze odpowiedniej metody odgrywają
doświadczenie oraz odpowiednie przeszkolenie
specjalistów w zakresie wczesnego wykrywania
zmian nowotworowych.