Nadziąślaki to egzofityczne, guzopodobne zmiany rozrostowe o nienowotworowym charakterze, które często występują w obrębie tkanek miękkich jamy ustnej. Klasyfikacja nadziąślaków jest niejednorodna. Obecnie wyróżniamy nadziąślaki zapalne, włókniste oraz olbrzymiokomórkowe. Ich etiologia jest wieloczynnikowa. Powstają w wyniku hiperplastycznego rozrostu tkanki łącznej dziąsła, ozębnej lub okostnej. Za ich powstanie odpowiada wiele czynników, zarówno miejscowych jak i ogólnych. Najczęściej wykrywane są u kobiet w obrębie szczęki, w trzeciej i czwartej dekadzie życia. Mogą mieć charakter nawrotowy, ulegać transformacji nowotworowej, imitować inne zmiany patologiczne, dlatego niezwykle ważne jest przeprowadzenie odpowiedniej diagnostyki różnicowej. Leczenie nadziąślaków niezależnie od ich typu polega na likwidacji czynnika przyczynowego oraz chirurgicznym usunięciu zmiany wraz z marginesem tkanek zdrowych. W pracy przedstawiono przypadek diagnostyki oraz leczenia chirurgicznego nawracającego dwukrotnie nadziąślaka włóknistego zlokalizowanego językowo w stosunku do zębów przednich w żuchwie u 66 - letniej pacjentki. Autorzy artykułu pragną podkreślić wieloczynnikową etiologię nadziąślaków, ich skłonność do nawrotów oraz potencjalne ryzyko transformacji nowotworowej.