Wprowadzenie:
Rozwój medycyny sprawia, że średnia długość życia człowieka wzrasta. Zauważalne jest to w danych Głównego Urzędu Statystycznego. Wydłużenie życia między 2021 oraz 2022 rokiem wynosiło 1 rok oraz 0,6 roku odpowiednio dla płci męskiej i żeńskiej. Fakt ten ma swoje odzwierciedlenie w malejącej liczbie zachowanych zębów wśród społeczeństwa. Niestety ograniczona liczba świadczeń protetycznych w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia sprawiają, że najczęstszą formą leczenia jest uzupełnienie protetyczne ruchome.

Cel pracy:
Celem pracy jest określenie konieczności oraz liczby korekt protez ruchomych po oddaniu w odniesieniu do liczby etapów wykonywania uzupełnień. Porównanie liczby korekt protez ruchomych po oddaniu uzupełnień, w przypadku tradycyjnego podejścia terapeutycznego rozdzielającego na 2 wizyty etap wycisków czynnościowych oraz etap rejestracji wysokości zwarcia do sytuacji w której powyższe etapy wykonywane są na jednej wizycie.

Materiał i metody:
Badanie przeprowadzono retrospektywnie analizując dokumentację medyczną 376 pacjentów leczących się w Poradni Protetyki Stomatologicznej Uniwersyteckiego Centrum Stomatologii SUM. Kryterium włączenia do analizy była obecność etapu, jakim był wycisk czynnościowy. Finalnie do badania zakwalifikowano 231 kart medycznych.

Wyniki:
Oceniono częstość wykonania wycisków czynnościowych z rejestracją wysokości zwarcia podczas jednej wizyty względem rozbicia obu procedur na dwa osobne spotkania. Przeanalizowano również liczbę wykonanych korekt uzupełnień protetycznych u pacjentów z jednoi dwuetapowym podejściem. Uzyskane wyniki wskazują, że znacznie częściej wycisk czynnościowy i rejestracja zwarcia wykonywane są na dwóch osobnych wizytach, a odsetwk pacjentów wymagający korekty w tym przypadku jest mniejszy.

Wnioski:
W przypadku obu aspektów zauważono różnicę w liczbie korekt w jednoczasowym wykonaniu obu procedur oraz z rozbiciem ich na dwa osobne etapy.