Torbiel resztkowa jest szczególną odmianą torbieli korzeniowej, która powstaje w wyniku niedoszczętnego wyłuszczenia ziarniny, mieszka torbieli lub pozostawienia nierozpoznanej torbieli po ekstrakcji zęba przyczynowego. Ze względu na swój bezobjawowy przebieg przez długi okres czasu może pozostać niewykryta. Zwykle diagnozowana jest przypadkowo dzięki badaniom radiologicznym. Cechą charakterystyczną torbieli resztkowej jest tendencja do wzrostu, pomimo usunięcia zęba przyczynowego. Podobnie jak w przypadku torbieli korzeniowej punktem wyjścia torbieli resztkowej są reszty nabłonkowe Malasseza znajdujące się w ozębnej objętej procesem zapalnym. Może ona osiągać znaczne rozmiary, a także wzrastać do sąsiadujących przestrzeni anatomicznych, takich jak zatoki szczękowe, jama nosowa czy kanał nerwu zębodołowego dolnego. W obrębie zatok szczękowych mogą również występować zmiany o charakterze torbieli np. śluzowiaki, pseudotorbiele, pooperacyjne torbiele szczękowe, torbiele retencyjne. Najczęściej wykrywaną spośród wyżej wymienionych zmianą patologiczną w obrębie zatok szczękowych jest torbiel zastoinowa. W pracy omówiono diagnostykę oraz leczenie chirurgiczne rozległej torbieli resztkowej szczęki oraz torbieli zastoinowej zatoki szczękowej zlokalizowanej na ściśnie przyśrodkowej zatoki szczękowej prawej u 61-letniego pacjenta.