Wstęp:
Najczęściej stosowane indywidualne ochraniacze wykonane z etyleno-octanu-winylu (EVA) mają istotną wadę – podczas formowania materiał ulega rozciągnięciu i wycienieniu. Wielu autorów opisuje możliwe rozwiązania tego efektu ubocznego. Obecnie są dostępne materiały umożliwiające wykonanie ochraniacza wewnątrzustnego o przewidywalnych wymiarach. Jednak, pomimo odpowiednich właściwości pochłaniających energię, procedura wykonawstwa laboratoryjnego jest bardziej złożona.

Cel pracy:
Celem pracy było zaproponowanie uproszczonej procedury wykonania ochraniaczy indywidualnych.

Materiał i metody:
W badaniu oceniono 60 indywidualnych ochraniaczy wewnątrzustnych wykonanych z użyciem metody bezpośredniego modelowania wzorca szyny ochronnej dla 30 sportowców. Wykonano zmodyfikowany wycisk dwuszczękowy na dostosowanej łyżce wyciskowej dla szczęki a następnie dostosowano silikonowy wzorzec. Wykonano 30 ochraniaczy z materiału Impak (Vernon – Benshoff Comp., USA) i 30 z materiału Corflex Orthodontic (Pressing Dental, Włochy). Wszystkie ochraniacze poddano ocenie kliniczniej.

Wyniki:
Wszystkie wykonane ochraniacze zostały ocenione jako prawidłowe i spełniające kryteria indywidualnej szyny ochronnej. Relacje pomiędzy szczęką a żuchwą były prawidłowe, a uzyskane kontakty w okluzji optymalne i równomierne. Szyny nie wymagały korekt toru wprowadzania, a także cechowały się optymalną retencją, dopasowaniem i prawidłowymi wymiarami.

Wnioski:
Pobranie wycisku na zmodyfikowanej łyżce wyciskowej jest proste w wykonaniu, pozwala wstępnie zweryfikować i skorygować wzorzec ochraniacza bez wprowadzania istotnych zmian w gotowym uzupełnieniu. Metoda ta może być z powodzeniem stosowana klinicznie.