Uzupełnienia tymczasowe są standardem w leczeniu protetycznym. W dobie powszechnego dostępu do technologii cyfrowych, naturalną stała się potrzeba wykorzystania ich celem estetycznego, funkcjonalnego i precyzyjnego zaopatrzenia pacjenta pomiędzy wizytami, a także w ramach kompleksowej rehabilitacji wielospecjalistycznej. Na rynku dostępnych jest wiele technologii i materiałów, a producenci wciąż dążą do poprawy jakości swoich produktów. Celem opracowania było usystematyzowanie wiedzy na temat dostępnych materiałów, zakresu możliwości i techniki wykonywania uzupełnień tymczasowych w technologii cyfrowej. Dokonano przeglądu piśmiennictwa wykorzystując bazę danych PubMed oraz Google Scholar. Analiza piśmiennictwa wykazała, że w protetyce stomatologicznej wyróżnia się dwie podstawowe technologie cyfrowe: wykorzystujące metodę ubytkową – subtrakcyjną (frezowanie – CAD/ CAM) oraz metodę addytywną (druk 3D). Przedstawiono najważniejsze cechy obu metod oraz wyodrębniono zauważone różnice.