W pracy przedstawiono na podstawie piśmiennictwa wybrane metody oceny preparacji zębów, między innymi programy komputerowe współpracujące ze skanerami np. Preppr, DentSim, PREPassistant, E4D Compare, PrepCheck oraz Simodont Dental Trainer. Podczas preparacji zębów pod uzupełnienia protetyczne należy stworzyć przestrzeń dla przyszłego uzupełnienia, aby technik mógł wykonać prace o prawidłowej wytrzymałości i estetyce. Tkanki twarde zębów należy szlifować bardzo oszczędnie, jednocześnie zapewniając retencję i stabilizację oraz integrację brzeżną przyszłym uzupełnieniom. Należy zachować anatomię powierzchni żującej, a ściany osiowe zredukować na odpowiednią grubość, uzyskując optymalny stopień zbieżności, który wynosi 6o. Najczęstsze błędy w opracowaniu zębów pod korony to nieodpowiednia redukcja powierzchni zgryzowej, brak ścięcia stoku guzka funkcjonalnego oraz nieprawidłowa szerokość stopienia przydziąsłowego. Powierzchnia zgryzowa jest redukowana średnio o 15% za dużo, natomiast szerokość stopnia na powierzchni przedsionkowej jest o ok. 28% za mała. Wyniki pomiarów kąta zbieżności przekraczają ponad trzykrotnie zalecaną wartość podaną w literaturze, co może negatywnie wpływać na retencję uzupełnień.