Wprowadzenie:
Zęby wychylone doprzedsionkowo stanowią problem estetyczny i biomechaniczny. Czy odbudowa protetyczna zniszczonego zęba siecznego, którego korzeń jest wychylony dowargowo sprosta siłom żucia?

Cel pracy:
Celem pracy była ocena wpływu wychylenia osi zębów przednich na wytrzymałość siekaczy odbudowanych wkładami koronowo-korzeniowymi.

Materiał i metody:
Badanie przeprowadzono metodą elementów skończonych z użyciem elementów kontaktowych. Stworzono modele 3-D zęba siecznego przyśrodkowego szczęki: model A - ząb; model B - ząb z wkładem i koroną. Osie modeli siekaczy A i B zostały ustawione 1 - dopodniebiennie (kąt inklinacji 10°), 2 - prawidłowo (kąt inklinacji 30°); 3 - dowargowo (kąt inklinacji 50°). Każdy model obciążono siłą 100N. Do oceny wytężenia struktur zębów i cementu zastosowano zmodyfikowane kryterium Misesa. Obliczono naprężenia rozciągające i ścinające w połączeniu cementu z tkankami wokół uzupełnień protetycznych.

Wyniki:
Najniższe naprężenia zredukowane wystąpiły w siekaczu wychylonym dopodniebiennie (model A1). W zębinie zęba wychylonego protruzyjnie (model A3) naprężenia mvM wzrosły aż o 80% w stosunku do siekacza prawidłowo położonego (A2). W zębie siecznym wychylonym dowargowo i odbudowanym wkładem kk (model B3), wartości naprężeń były większe o ponad połowę w porównaniu do zęba o prawidłowej inklinacji. Koncentracja naprężeń zredukowanych i kontaktowych wystąpiła po stronie podniebiennej, wokół szyjki zęba. W wkładzie powstały naprężenia von Mises o wartości 100 MPa.

Wnioski:
Naprężenia zredukowane mvM w strukturach zębów siecznych rosną wraz z wychyleniem doprzednim osi tych zębów. W zębach przednich wychylonych dowargowo i odbudowanych wkładami kk, powstają znacznie większe, niekorzystnie rozłożone naprężenia w porównaniu do zębów prawidłowo położonych. Odbudowa wkładem koronowo-korzeniowym wychylonego doprzednio zęba jest narażona na odcementowanie i zgięcia wkładu lub nawet złamanie korzenia.