Wprowadzenie:
Granica preparacji stopnia w zębach filarowych pod korony i mosty ma decydujące znaczenie dla szczelności i trwałości tych uzupełnień.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena zdolności zapływania masy wyciskowej w rowek dziąsłowy w zależności od rodzaju użytej masy wyciskowej i zastosowanej techniki wyciskowej.

Materiał i metody:
Badaniom poddano osiem mas wyciskowych (Aquasil, Honigum, Silagum, Express, Variotime, Impregum, Monophase, Identinum), zbadano sześć technik wyciskowych. Wyciski pobierano na łyżkach standardowych oraz na łyżkach indywidualnych. Wzorcem do badań był model żuchwy z oszlifowanymi pod most zębami 43 i 46. W okolicy zębów filarowych wykonano imitację rowków dziąsłowych o szerokości 200 µm. Wyciski wzorca pobierano z wykorzystaniem specjalnie skonstruowanego urządzenia. Materiał badany obejmował 250 wycisków. Głębokość masy zapływającej w rowek dziąsłowy mierzono za pomocą suwmiarki z funkcją głębokościomierza. Dla poszczególnych badanych grup obliczono średnie głębokości zapływania masy w rowek dziąsłowy.

Wyniki:
Najgłębiej w kieszonkę zapływały masy w technice dwuczasowej dwuwarstwowej, bez wycinania I warstwy masy w obrębie szyjek zębowych. Głębiej masa wyciskowa zapływała w kieszonki w technikach dwuwarstwowych dwuczasowych w porównaniu do technik jednoczasowych. Podczas pobierania wycisków na łyżkach indywidualnych zaobserwowano mniejszą tendencję masy do zapływania w kieszonkę dziąsłową, niż w przypadku stosowania łyżek standardowych.

Wnioski:
1. Najgłębiej w kieszonkę dziąsłową zapływa masa Silagum – technika dwuczasowa dwuwarstwowa z wyciętymi przestrzeniami międzyzębowymi. 2. W technikach dwuczasowych dwuwarstwowych masa wyciskowa ma większą zdolność do zapływania w rowek dziąsłowy niż w technikach jednoczasowych jednowarstwowych. 3. Stosując łyżki standardowe masa wyciskowa ma tendencję do głębszego zapływania w rowek dziąsłowy, w porównaniu do wycisków pobieranych na łyżkach indywidualnych.