Wkłady koronowo-korzeniowe (wkłady k-k) należą do stałych uzupełnień protetycznych, które mocowane są trwale na zębach własnych pacjenta. Wkłady k-k złożone są z części korzeniowej, która odpowiada za retencję uzupełnienia oraz części koronowej, odtwarzającej część utraconych tkanek korony zęba. Obecnie stosowanych jest wiele rodzajów wkładów k-k, jednak zastosowanie wkładów indywidualnych, poprzez minimalną preparację kanału, pozwala na zachowanie największej ilości tkanek zęba, co bezpośrednio skutkuje większą wytrzymałością przyszłej odbudowy. Poprawne wykonanie indywidualnego wkładu k-k zależy od dokładności opracowania kanału oraz jakości pobranego wycisku. Cel pracy stanowiło określenie metody wykonywania wycisku, która pozwala na wykonanie jak najbardziej precyzyjnego wkładu. 162 wyciski pobierano 3 metodami (54 każdą metodą): PISTOLET – masę wyciskową wstrzykiwano do kanału korzeniowego za pomocą standardowego pistoletu; LENTULO – masę wstrzykiwano przy użyciu pistoletu i kondensowano igłą Lentulo; IGŁA – do kanału wprowadzano igłę iniekcyjną, wzdłuż której pistoletem wstrzykiwano masę. Wyciski poddano standardowej analizie klinicznej niezależnie przez dwóch lekarzy oraz analizie cyfrowej. Analizy wykazały, że najlepszą metodę do wykonania dokładnego wycisku, zarówno w zębach jedno- jak i wielokanałowych jest metoda LENTULO, a najgorszą metoda PISTOLET.